N.Ż. na W.S.

Jutro N.Ż. na W.S., definitywnie.

You Know More Than I Know

the right conclusion

'As you know, people have to experiment before they arrive at the right conclusion.
I mean, if the right conclusion exists at all.'

(c) uncle Ziggy

Twoje uwielbienie dla Mejzera rośnie. Rzut obronny k12.

Let us go then, you and I,
When the evening is spread out against the sky
Like a patient etherized upon a table;
Let us go, through certain half-deserted streets,
The muttering retreats
Of restless nights in one-night cheap hotels
And sawdust restaurants with oyster-shells:
Streets that follow like a tedious argument
Of insidious intent
To lead you to an overwhelming question. . .
Oh, do not ask, "What is it?"
Let us go and make our visit.

In the room the women come and go
Talking of Michelangelo.

The yellow fog that rubs its back upon the window-panes
The yellow smoke that rubs its muzzle on the window-panes
Licked its tongue into the corners of the evening
Lingered upon the pools that stand in drains,
Let fall upon its back the soot that falls from chimneys,
Slipped by the terrace, made a sudden leap,
And seeing that it was a soft October night
Curled once about the house, and fell asleep.

And indeed there will be time
For the yellow smoke that slides along the street,
Rubbing its back upon the window-panes;
There will be time, there will be time
To prepare a face to meet the faces that you meet;
There will be time to murder and create,
And time for all the works and days of hands
That lift and drop a question on your plate;
Time for you and time for me,
And time yet for a hundred indecisions
And for a hundred visions and revisions
Before the taking of a toast and tea.

In the room the women come and go
Talking of Michelangelo.

And indeed there will be time
To wonder, "Do I dare?" and, "Do I dare?"
Time to turn back and descend the stair,
With a bald spot in the middle of my hair—
[They will say: "How his hair is growing thin!"]
My morning coat, my collar mounting firmly to the chin,
My necktie rich and modest, but asserted by a simple pin—
[They will say: "But how his arms and legs are thin!"]
Do I dare
Disturb the universe?
In a minute there is time
For decisions and revisions which a minute will reverse.

For I have known them all already, known them all;
Have known the evenings, mornings, afternoons,
I have measured out my life with coffee spoons;
I know the voices dying with a dying fall
Beneath the music from a farther room.
So how should I presume?

And I have known the eyes already, known them all—
The eyes that fix you in a formulated phrase,
And when I am formulated, sprawling on a pin,
When I am pinned and wriggling on the wall,
Then how should I begin
To spit out all the butt-ends of my days and ways?
And how should I presume?

And I have known the arms already, known them all—
Arms that are braceleted and white and bare
[But in the lamplight, downed with light brown hair!]
Is it perfume from a dress
That makes me so digress?
Arms that lie along a table, or wrap about a shawl.
And should I then presume?
And how should I begin?
. . . . .

Shall I say, I have gone at dusk through narrow streets
And watched the smoke that rises from the pipes
Of lonely men in shirt-sleeves, leaning out of windows? . . .

I should have been a pair of ragged claws
Scuttling across the floors of silent seas.
. . . . .

And the afternoon, the evening, sleeps so peacefully!
Smoothed by long fingers,
Asleep . . . tired . . . or it malingers,
Stretched on the floor, here beside you and me.
Should I, after tea and cakes and ices,
Have the strength to force the moment to its crisis?
But though I have wept and fasted, wept and prayed,
Though I have seen my head (grown slightly bald) brought in upon a platter,
I am no prophet–and here's no great matter;
I have seen the moment of my greatness flicker,
And I have seen the eternal Footman hold my coat, and snicker,
And in short, I was afraid.

And would it have been worth it, after all,
After the cups, the marmalade, the tea,
Among the porcelain, among some talk of you and me,
Would it have been worth while,
To have bitten off the matter with a smile,
To have squeezed the universe into a ball
To roll it toward some overwhelming question,
To say: "I am Lazarus, come from the dead,
Come back to tell you all, I shall tell you all"
If one, settling a pillow by her head,
Should say, "That is not what I meant at all.
That is not it, at all."

And would it have been worth it, after all,
Would it have been worth while,
After the sunsets and the dooryards and the sprinkled streets,
After the novels, after the teacups, after the skirts that trail along the floor—
And this, and so much more?—
It is impossible to say just what I mean!
But as if a magic lantern threw the nerves in patterns on a screen:
Would it have been worth while
If one, settling a pillow or throwing off a shawl,
And turning toward the window, should say:
"That is not it at all,
That is not what I meant, at all."
. . . . .

No! I am not Prince Hamlet, nor was meant to be;
Am an attendant lord, one that will do
To swell a progress, start a scene or two
Advise the prince; no doubt, an easy tool,
Deferential, glad to be of use,
Politic, cautious, and meticulous;
Full of high sentence, but a bit obtuse;
At times, indeed, almost ridiculous—
Almost, at times, the Fool.

I grow old . . . I grow old . . .
I shall wear the bottoms of my trousers rolled.

Shall I part my hair behind? Do I dare to eat a peach?
I shall wear white flannel trousers, and walk upon the beach.
I have heard the mermaids singing, each to each.

I do not think they will sing to me.

I have seen them riding seaward on the waves
Combing the white hair of the waves blown back
When the wind blows the water white and black.

We have lingered in the chambers of the sea
By sea-girls wreathed with seaweed red and brown
Till human voices wake us, and we drown.

wszelkie prawa itp. do Eliota, nie żyje, więc może nie będzie miał nic przeciwko.
And guess whose shoes did not get polished today.

muw de dziu, pliz

I am
positive

the young possum

In a world of fugitives
The person taking the opposite direction
May appear to run away.

oto jak notes do old inglisza służy bezbożnym eliotycznym celom...

doktor docebat

Łaje, a ty jaje

ŁAJE, A TY JAJE
Dramat w trzech aktach
pozorowany

OSOBY
trzej bracia:
MIKOŁAJ – średniego wzrostu, mściwie rudy, boso
KOMIŁAJ – najwyższy, postawny brunet, bordowe trzewiki
KUBIŁAJ – uroda orientalna, leży (boso)
rytualnie usposobieni
GORĄCA SZARLOTKA – młoda i ponętna blondynka, uszy przebite pinezkami (prawe czerwoną, lewe zieloną). Czarny żakiet, czerwone usta, czarne szpilki.
STĘCHŁA BABKA – nieapetyczna starucha. Siwe kosmyki uciekają jej z koka i wpadają do garnka z jakąś breją, który nosi na pasku przepasanym przez ramię.
GAPIE – przynajmniej dziesięciu, mogą się powtarzać

AKT I

Scena I

Kubiłaj leży na wznak (i na plecach). Mikołaj stoi nad nim, lewa noga tryumfalnie oparta o ciało. Obok Komiłaj pochylony, z piłą ręczną w rękach.

MIKOŁAJ
Więc to tak!

KOMIŁAJ
Jakże tak?

MIKOŁAJ
Wprzódy wspak!

KOMIŁAJ
Dobrze tak?

MIKOŁAJ
To mi w smak!

Tną Kubiłaja wzdłuż. Wyrywa się.

MIKOŁAJ
Leżeć, swołocz!

Leży posłusznie. Czasem jęknie.

KUBIŁAJ

MIKOŁAJ
Ani słowa!

KOMIŁAJ
Moja w tym głowa – he, he.

Przydusza Kubiłaja kolanem

KUBIŁAJ
Nie, nie!

Zamieniają się rolami. Kubiłaj wstaje, Komiłaj lega (legnie?). Mikołaj bierze piłę i kończy cięcie, Kubiłaj przytrzymuje Komiłaja.

KOMIŁAJ
O, zbójcy!

Wygląda, jakby umarł.

MIKOŁAJ
Bujać to my, ale nie nas!

KUBIŁAJ
Mikołaju – już czas.

MIKOŁAJ
odrywa się z niechęcią; grożąco:
Jeszcze się tu przejdziemy!

KOMIŁAJ
Po moim trupie!

MIKOŁAJ
Bynajmniej!

KUBIŁAJ
Chodźmy już.

MIKOŁAJ
Tchórz!

Wychodzą.


Scena II

Pomieszczenie z kominem. Dookołań gapie. Wśród nich Gorąca Szarlotka i Stęchła Babka.

GORĄCA SZARLOTKA
W czas.

STĘCHŁA BABKA
W sam raz.

MIKOŁAJ i KUBIŁAJ
witają się
Z nami, czy bez nas.

STĘCHŁA BABKA
Mikołaju.

MIKOŁAJ
Nie chcę!

GORĄCA SZARLOTKA
Proszę.

MIKOŁAJ
Tylko dla ciebie.

Wchodzi do komina. Ogląda się ostatni raz.

KUBIŁAJ
patrzy z wyczekiwaniem

MIKOŁAJ
symulując wzruszenie
Żegnajcie! Powiedz Komiłajowi...

znika w czeluści
(22.08.2009)
KUBIŁAJ
prawi morał
Przyszłość narodu zdobywa się potem – a zatem pomyślę o tym jutr
o.

KONSTANTY ILDEFONS GAŁCZYŃSKI
zachwyt

Opinia krytyka:
Sztuka, której nie powstydziłby się sam Gałczyński, ba, nawet w repertuarze młodego Wyspiańskiego miałaby okazję się pojawić, gdyby tylko jeden z drugim taki talent rozległy mieli. Czuć naleciałości przewrotnego absurdyzmu Witkacego (brak pozostałych aktów) oraz lekki swąd głęboko skrywanego Weltschmerzu (nieuchronne odejście Mikołaja). Echa dekadentyzmu przejawiają się w scenie pierwszej, z początku nieśmiało, skrycie, by w scenie drugiej uderzyć nas z impetem niechcianego brzemienia, jakby niebo waliło nam się na głowę. I w pewnym sensie tak właśnie się dzieje – oto widzimy tłum. Na co czeka tłum? Obecność tłumu zawsze jest niepokojąca. Tłum czeka na Zbawiciela – niezmiennie, naturalnie, odwiecznie skupiony wokół ostatniego bastionu nadziei, jakiego uosobieniem – czy też może raczej urzeczowieniem, paradoksalnie urzeczywistnieniem, a dla czytelnika niewątpliwie urzeczeniem – jest w sztuce komin. Czy komin – czy też: Komin – ma budzić skojarzenia z Kominternem? Znajduje się wszak w centrum wydarzeń, podlega emocjom ludu, jest obiektem silnych uczuć – jest również tworem człowieka, niezaprzeczalnie nosi w sobie gros możliwości – ale czy jest nadzieją, która może dać rezultat? Czy przyniesie plon ogólnej szczęśliwości – co w zamierzeniu było celem komunizmu – czy też raczej zgarnie śmiertelne żniwo - - wiemy przecież, jak to było. A gdyby tak spojrzeć na komin nie jak na obietnicę, ale jak na jej spełnienie? Oto Bóg zesłał Komin – oto wrota do nowego życia – nowych możliwości – próg wielkiej tajemnicy. Do ludu tedy należy DECYZJA, jakie kroki podjąć. Lud jednak nie potrafi decydować – litości, jest tylko ludem – tradycyjnie więc los ogółu leży w rękach (a właściwie stopach) jednostki. Zdeptany los świata. Trzech braci rywalizuje o przywilej – nad dwoma z nich ciąży fatum rodem z antycznej tragedii. Jeden z nich musi zginąć, by drugi mógł przekroczyć granicę między znanym a nieznanym. Trzeci, no cóż, trzeci stoi i patrzy – pamiętając słowa Miltona, on również służy jakiemuś wyższemu celowi. Można by stwierdzić, iż jest bierny; czy tak jest w rzeczywistości? A czym jest rzeczywistość? Z początku bracia nie wiedzą, którego z nich czeka śmierć, a którego życie – Mikołaj z Komiłajem, demoniczny duet, próbują wypełnić przeznaczenie – okazuje się jednak, że miejsce Kubiłaja należy do Komiłaja – okrutny żart losu przewraca cały dotychczasowy porządek do góry nogami. Prawdziwa przewrotność sztuki polega jednak na tym, iż do końca nie wiemy, jaki los czeka każdego z braci – Mikołaj znika i nie wiemy, co dalej. Komiłaja opuszczamy, gdy dycha jeszcze – czy wstanie? Czy zginie? Te pytania pozostają bez odpowiedzi. Podobnie Komiłaj – zapomniawszy o swych ranach, zapomniawszy o uczuciach, kibicuje Mikołajowi na ścieżce jego przeznaczenia, by po jego odejściu stoczyć się w koleiny apatii i dolinę komunałów. Jego przyszłość może być wieloraka, wydaje się jednak z góry przegrany, pogodzony z losem, bierny wobec niego, bierny wobec świata i narodu.
Stęchła Babka onieśmiela, przeraża, jej monumentalny garniec z breją zachodzi w podświadomość widza jak drzazga - z początku, wydawać by się mogło, pic na wodę, już po chwili jednak odczuwamy z jego powodu pewien niedosyt, niedosyt bólu, żądamy wozu bądź przewozu, uwolnienia od wizji lub jej pełnego doświadczenia. Wobec bólu nie pozostajemy bierni - dostrzegamy jego (kotła; ale i bólu) monumentalność, nieodłączność, wieloznaczną jednoznaczność. Gorąca Szarlotka – uwięziona u boku staruchy, jej wierna, choć nie z wyboru, towarzyszka, niejako dziesiąta woda po kisielu, reprezentuje spętaną rozwiązłość Zachodu, wyzywające jej kolczyki i ubiór zdają się wywrzaskiwać pretensje wobec bezsensu istnienia, wobec Mikołaja jest ona jednak pełna czułości, afekcji wręcz. Czy dlatego, że wie, iż dla ich przeszłości nie ma przyszłości? A może to dla ich przyszłości nie ma przeszłości, wspólnego mianownika, ujmując sprawę metaforycznie: czekoladowego budyniu, który mogliby spożyć razem, gdzieś, kiedyś, w starej rzeczywistości, do której ona nie ma wstępu, a z której on zrezygnował, zanim cokolwiek okazało się prawdą? Czy rozdziela ich mnogość znaków zapytania, czy cokolwiek ich rozdziela, czy może są jednością, a wszystko dookoła fraszką jeno, śpiewaną sobie a muzom bez wyraźnej przyczyny? Co łączy, a co dzieli. Co powstaje, a co znika. Tak ważkich tematów nie ważyłby się w swej twórczości podjąć żaden z rodzimych twórców, współczesnych czy minionych.
Nawet ja, krytyk idealny, nie potrafię w swej małości zinterpretować należycie zakończenia – co chciał przekazać Komiłajowi Mikołaj? Czy udawał tylko wzruszenie? A może to kolejna zagadka, wyzwanie dla czytelnika? A co, jeśli życie całe jest tylko zagadką, nigdy – znaczeniem?

krytyk utonął w maśle


dopisane zostało: koniec.

Jokes for Jerks (1)

When is an objective correlative an objective predicative?
When Eliot doesn't object.

Asterix & Obstetrix

the charms of descriptive grammar

The more boring it gets, the more creative you get. And by you I probably mean me.

Also, apart from pursuing my artistic skills in the waiting-room of an allegedly renown 80-something-year-old doctoress (out with 'she-doctors'!), I've become some sort of a lost property office recently. It hasn't even been full two weeks since I found X's* poster (and semi-successfully returned it) and what should I find on a Monday morning like yesterday's? Yes! Indeed! A watch! I have no idea what to think about it. It seems it wasn't even properly lost, it was put down on my desk for some reason and then um... failed to be reclaimed by its rightful owner? (Well, at least in Latin you can go passive with everything) Anyway, strange business. I've put up a notice, but, truth be known*, I shouldn't have taken the watch. It must have a bug. It must be now recording for posterity how far my obsession with Modest Mouse has gone. I suppose it is disappointing to find out I don't really talk to myself, 'cept for some nasty swearwords I'm likely to blurt on occasion.

(Do people who are full of beans spill the beans more often than people who don't know beans about being full of beans? This is a subject open to debate which you will not, of course, pick up.) (and should dots be inside or outside brackets? And should I start a sentence in the brackets with a capital letter? And how should I then presume? And how should I begin?)

Oh! And while on the subject - 'The Family Reunion' is not nearly as good as I had presumed, although it has its moments. Even if Eliot sometimes fails to deliver, it's always worth reading for the wails and the shiver. (or tails to the liver. faints to the fever. saints and the quiver. Erm... alright, it ceased to be impressive.)

[you will need it one day]

*protecting etc. Actually, I shouldn't, since I was promised jellies in return for returning the lost property and so far received nothing but thanks. (hence 'semi-') Thanks! I can't feed my children with thanks, now, can I! And since I've already skipped so many of my German classes, it follows I must be pregnant. (I guess it's not Harry, it's Frau W. who knows better)

*yes I love showing off with newly-learnt words and expressions!

But how can I explain, how can I explain to you?
You will understand less after I have explained it.
All that I could hope to make you understand
Is only events: not what has happened.
And people to whom nothing has ever happened
Cannot understand the unimportance of events.

I can only speak
And you cannot hear me. I can only speak
So you may not think I conceal an explanation,
And to tell you that I would have liked to explain.

zło czai się wszędzie

That's just not right. But what can you do.

countdown to january

obamowe halołin

KONKURS! podpisz obrazek. Ja nie mam siły.

colder

Ezra Pound

Życie i śmierć Ezry
nic w jednej scenie

Ezra Pound
*przewraca się w grobie*

Pola
*płacze*

Zgryzota
Czas umierać.

Ezra Funt
ihihihi!


koniec.


My darlings.

z etykietki:

Śpiewaj z Kubusiem
Kubuś z marchewek przetartych
Sam spróbuj jak wiele jest warty
Dla dzieci najlepszy od lat!
Sok marchwiowo-owocowy
Kubuś gęsty, ulubiony!
Tak pyszny jest już z natury
Gdy pijesz masz uśmiech na buzi!
Z Kubusiem udany masz dzień!
Sok marchwiowo-owocowy
Kubuś gęsty, ulubiony!

no kurwa.

warty? czemu nie wisły, do cholery?
natury - buzi? to ma być rym?
jaką funkcję pełnią trzeci i ósmy wers, jeden Bóg wie. Zgaduję, że to, co się powtarza, to refren. I dzięki niech będą niebiosom, że umieszczono obok informację "najlepszy do picia, naturalnie!". Bez podpowiedzi byłabym skłonna go zjeść. Dawno nic spoza studiów mnie tak nie sfrustrowało, ho, ho, tak, tak!

na temat

HOLY FUCK

Get yer G&D free preview NOW, idiot!!!!!!

Al-fucking-mighty! I want 24th November!!!

(yeah. Tom Waits to me is like ten thousand Byrhthnots to Krysia.)

Puss, pus and pussy

[today's post is sponsored by the word 'would'. Bright would! Would I were steadfast as thou art!]
--------------------------------------------------------------------------------

Hello, pussy!

Right. As we are freshly after mr I-endorse-wikipedia's classes, we may as well begin with that devil's tool. Wikipedia the almighty says:

Puss has these meanings:

* A slang and affectionate word for "cat": see pussy
* Puss moth, a species of moth and a type of aeroplane
* Puss (Swedish music duo), formed in Stockholm in 2001

We're not really interested in Swedish bands (shut up, black), so we'll skip that one. Pussy. Pussycat. I love you, pussycat!


Every excuse to post a Peter O'Toole picture is good enough to post a Peter O'Toole picture.

'What do you mean, you killed the stupid cat? You killed my pussy??
I would advise you to be careful with words, though. 'Pussy' has actually more meanings than the innocent wikipedia would like you to believe. One of them is derived from a Latin word for... well, find that one out for yourself, would you?
And in the meantime we'll examine (oi, yer naughty!) the most renown pussies of our time:


And one that is no less loveable:


And as for the puss moth:




What a cutie.

All right. But what about PUS? You know, the word that you actually *do* read with an 'ʌ'? (and a word that is, incidentally, a morpheme at the same time - but mind you, incidentally - okay?)
Well, it is a yellow-white, more or less viscid substance produced by suppuration and found in abscesses, sores, etc., consisting of a liquid plasma in which white blood cells are suspended. Yuk! No photos, you're welcome.
and for the curious who, apart from enjoying a certain dr Gregory, also enjoy a certain other dr Gregory - you might remember the adjective formed from 'pus' - it was purulent sputum, wasn't it?

...joe

and Joe's favourite tune (he's lunatic, you see)
(ale Dorocie i innym metalom się nie spodoba)

meet...

czytaj dzieciom

veni, cessi

ensoir ensoir (2)

Uncle Ziggy, my new inspiration <3

'Executions are not a good idea'

'I guess it's difficult to have children without women'

and the winner is...

'Women without men are even worse than men without women'

the old possum

ten riːzəns tʊ lʌv ti es eliət:
1. Hi wɑːs bəʊθ ə'merɪkən ænd 'ɪŋglɪʃ, 'hæv ɪŋ biːn bɔːn ɪn ə'merɪkə ɪn eɪ'tin eɪti eɪt (seɪnt lui,
mɪˈzʊəri) ænd tʃeɪndʒd his 'sɪtɪzənʃɪp tu ɪŋ'glɪʃ
2. Hi wɑːs stɪl ə 'vɜrdʒɪn æt twenti sɪks wen hi 'mærɪd his fɜːst waɪf, 'vɪviən heɪwʊd
3. Hi rəʊt ðə 'kɒkteɪl 'paːti ænd ðə lʌv sɒŋ əv dʒeɪ 'ælfrɪd 'pruːfrɒk
4. Hi rəʊt ðə 'weɪstlænd ænd fɔː kwɔː'teːz
5. Hi njuː 'lætɪn, griːk, frentʃ, dʒɜrmən, 'sænskrɪt, 'pɑːli ænd 'prɒbəbli 'iːvən mɔː 'læŋgwɪdʒɪs
6. Hi dɪd nɒɒt 'pʌblɪʃ loʊdz əv midiˈɒkrɪtɪs, bʌt ə smɔːl ə'maʊnt əv rɪəli gʊd 'pəʊətri
7. Hi rɪ'siːvd ðə noʊ'bel praiz ɪn lɪtrətʃər ɪn naɪntiːn fɔːti eɪt
8. Hi wɑːs frendz wɪθ d dʒeɪms dʒɔis, və ˈdʒɪn iə wʊlf, 'ezrə paʊnd, ænd ɪ'ventʃuəli iːvən si es luːɪs
9. Hi wɑːs ə sək'sesfəl 'lɪtrərə 'krɪtək ænd 'pʌblɪʃə
10. Hi maɪt həv biːn ə 'mentəli ʌn ˈsteɪbl ˈɑːs həʊl, bʌt ɪt 'dʌzənt rɪəli 'mætə.

Geoffrey Bernard is Unwell, and Matthew Arnold is seasick

Yeah I know, it's creepy. But oh well. It's Monday.

kopikorba

Kopikorba. I'm quite proud of it! Took lots of time, millions of stitches... and was loads of fun, overall. Notwithstanding the scratches and nearly lost gall bladder. Don't ask.

lazy bastard

A person who has not done one half his day's work by ten o'clock, runs a chance of leaving the other half undone - Mrs Dean in Wuthering Heights by Emily Bronte

So true. So see you at Sajko's (śmiesznie to wygląda).

no comment

Moons and Junes and ferris wheels

Rows and flows of angel hair
And ice-cream castles in the air
And feathered canyons everywhere
I've looked at clouds that way
But now they only block the sun
They rain and snow on everyone
So many things I would have done
But clouds got in my way

I've looked at clouds from both sides now
From up and down, and still somehow
It's clouds' illusions I recall
I really don't know clouds at all

Moons and Junes and ferris wheels
The dizzy dancing way you feel
As every fairy tale comes real
I've looked at love that way
But now it's just another show
You leave 'em laughing when you go
And if you care, don't let them know
Don't give yourself away

I've looked at love from both sides now
From give and take, and still somehow
It's love's illusions I recall
I really don't know love at all

Tears and fears and feeling proud
To say "I love you" right out loud
Dreams and schemes and circus crowds
I've looked at life that way
But now old friends are acting strange
They shake their heads
They say I've changed
Something's lost but something's gained
In living every day

I've looked at life from both sides now
From win and lose, and still somehow
It's life's illusions I recall
I really don't know life at all

Joni Mitchell, Both Sides Now

the battlement

Now, I don't know how I got from reading Ian Jack's introduction to 'Wuthering Heights' to brooding over detailed defence walls structure, but I sure did.
Up there, where you see B, you see crenels, and between them - merlons.
A crenel is basically a sophisticated kind of chink through which archers and/or crossbowmen shot their enemies, while a merlon is something that stands between the crenels.

Merlon Monroe
Crenels' literary pseudonyms include: carnels, embrasures, loops and wheelers.
Merlons are also known as cops or kneelers.

And yes, I'm tired and bored.

ensoir

Ensoir ensoir. GUYS!!! Remember not to talk personal stuff on the cellphone. 'Nuff said that they can trace the £200-West-African-girl in your basement.

P.S. do K.P. Jem galaretkę i czerpię z tego przyjemność (pomarańczowa za zyla z kocyka)

Golliwog

Hello, kids. Regardless of the innate laziness and acquired grumpiness (not to mention the not-exactly-received pronunciation) of the author, we shall not condone avoiding academic issues on this blog (although some excuses I could produce, being a lame student as I am, would not necessarily seem so obviously incredulous; yet I have not the least intention of giving umbrage to any roving student who might have the dubious pleasure of attending classes with me). Therefore, our tonight's entry will concern something unattempted yet in prose or rhyme...


GOLLIWOG!

Yes, that's right.

We shall defiantly scrutinize this absolutely outrageous, appalling racist standard that had reached rock-bottom of good taste quicker than you manage to say intracapsular ankylosis, and that has been inundating gullible young boys' minds for centuries on both continents (like, dude, are there any more?) ever since, to the utmost horror of their aghast mothers and oral skills teachers - before we unanimously spit upon it with disgust and distaste. Or my name ain't Screwtape. Actually, why should I bother? Their English is much more accessible:

http://en.wikipedia.org/wiki/Blackface
http://en.wikipedia.org/wiki/Golliwogg

(the Old Wasted Teachers Association actually encourages such practice!)


Andrzej, the Proud Golliwog

PS. It's not like I have some support guys, it's just royal we, correspondent to one of the tonight's entry's sponsoring mottos: The way you treat yourself sets the standard for others. Thanks Kasiu. Let's keep that in mind on Wednesday. (SFX: shivers)

Dziecko gratis

A czy ty odebrałeś już dziś swoje darmowe dziecko?

Everybody Lies

The truth lies where the sleeping dogs lie, und da liegt der Hund begraben.
You can either believe this man had made a sudden miraculous recovery, or admit he is an asshole.

(met in Natural History Museum, London 2008. Or was it somewhere else?)

all the people you knew were the actors

cling to yourself

Łacina, odsłona druga (i zapewne nie ostatnia...)

Łacina umarła.
Fakt, że dożyła aż 94 lat, nie zwiastuje jednak dobrze...

the truth

Jadzia myśli!

BAŁANDASZEK:
Czasem dobra cytata z jakiegoś morowego pana z przeszłości więcej znaczy niż tysiące wrażeń obecnych. Na to są dawni mistrzowie, aby ich cytować - tylko cytować w odpowiednich chwilach.
Przeżywać tego już nie możemy.

Witkacy, Oni

z okazji siedemdziesięciu jałowych lat i jedenastu pustych dni

do dupy, panie, z taką telewizją

ongi na ul. Kazimierza Wielkiego

Gloomy Sunday

creation of the universe
COSMIC BABY, DO YOU WANNA DANCE WITH ME?!



Gloomy Sunday

Happy Birthday, Thomas Stearns.

I grow old . . . I grow old . . .
I shall wear the bottoms of my trousers rolled.

[read that as Gregory House] Which reminds me I didn't bother to happy birthday old Willie Faulkner. All the bestest!
And in case you forgot, my birthday is also coming up! I thought it would be nice to relieve you a bit from under the burden of having to come up with an interesting and accurate gift. So, here's my wishlist:
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
Alright, now, that would be enough. Let's not get carried away. (Actually, let's!)

And there might be a party. (Presence not obligatory. Presents, though...)

Muszę o musze

Bunkier Sztuki wzbogacił się wczoraj o bezcenne dzieło polizmu, które z powodzeniem przyciągnie tłumy na wystawę. Chyba, że już je zauważyli.

Martwa mucha. Czyż nie skłania do refleksji? U ludzi inteligentnych refleksje oznaczają wywody, a nierzadko również rozwody. Ja zaś, jako człek ograniczony, staram się ograniczać do refluksu natchnienia do ciała migdałowatego, z którego następnie z opóźnionym refleksem rozlewam po kartkach tudzież monitorze reflektorem pomyślunku absurdem podszyte idee w rozmaitej postaci.
(A! I oczywiście arabeski. Bez arabesek nie ma zabawy)

Takoż kiedy poczułam moc muchy i jej znaczenie we wszechświecie, musiałam podzielić się zdobytymi informacjami:

Mucha w sztuce

Mucha w sztuce obecna jest od zawsze. Począwszy od pojedynczych okazów zachowanych w bursztynie przez ludy epoki kamiennej, poprzez wizerunki much na freskach Michała Anioła w Kaplicy Sykstyńskiej oraz słynną rzeźbę Chłopiec wyciągający muchę ze stopy [link], na muchach w nosie Krzysztofa Pendereckiego kończąc - mucha od zarania dziejów towarzyszy ludzkości jako niewyczerpane źródło inspiracji oraz niedościgniony wzór perfekcji.

Muchy Andy'ego Warhola

Mucha w naturze

"Musca domestica - pospolita mucha domowa jest owadem występującym na całym świecie. Jest niewielka, na ciemnoszarym tułowiu widoczne są podłużne paski. Odwłok barwy szarożółtej jest jaśniejszy na spodniej części. Nogi zakończone są pazurkami i przylgami. Posiada aparat typu liżącego, służący do zlizywania pokarmu płynnego lub stałego, który zostaje rozpuszczony enzymami śliny. Musca domestica żyje na ziemi od 200 milionów lat. Mucha żyje ok. 4 tygodni, jednak w budynkach ludzkich może przezimować w stanie anabiozy. Nawet w tak sprzyjających warunkach przeżywa bardzo mała część populacji - jesienią muchy są dziesiątkowane przez grzybicę"

- wikipedia

Mucha w stanie anabiozy

Mucha w świadomości społecznej

"Mucha z kobiety uczynił personifikację duszy świata. (...) z dnia na dzień stał się gwiazdą salonów sztuki. Podobno paryżanie, by zdobyć egzemplarz plakatu, przekupywali plakaciarzy. Mucha projektował wszystko: wnętrza, biżuterię, kalendarze, etykiety. Ilustrował książki i gazety. Za wkład w paryską Wystawę Światową (w 1900 r.) uhonorowano go Orderem Legii Honorowej. Był już wtedy sławnym mistrzem sztuki użytkowej - jego styl (le style Mucha) stał się wizytówką francuskiej secesji. Wydał podręcznik dla rzemieślników-artystów, w którym zawarł niezbędne dla stylu secesyjnego wzory. Książka "Documents décoratifs" była sprzedawana w całej Europie, a zawarte w niej pomysły artysty powielane są do dziś"

- anonimowy adorator

Mucha nie siada

Mucha w odbiorze indywidualnym

"Bez muchy nie ruszam się z domu"
- Janusz Korwin-Mikke

Jeśli więc nie zastanawialiście się nigdy nad rolą muchy w życiu świata, najwyższy czas, aby to zmienić. Kiedykolwiek zobaczycie znowu muchę, odnieście się do niej z szacunkiem. Wszak nie jest ona czymś, na co można machnąć ręką.

(niemniej uważajcie)


PS. nie wiem, co to jest kultura narodowa i nie pozdrawiam telewizji polskiej.
PS2. Raz jeszcze dziękuję muszce!

Autumn Waits (For A Better Weather)

[Dzięki, Olu.]

and she thought she knew him
but an autumn leaf blew in
and it blew what she knew of him away

Hard Rain Coming Down On Me

P.S.

Well I never!

Wednesday Manniak

To jest autograf Wojciecha Manna z daleka:

A na zbliżeniu widzimy:


[/szpan]

Dajesz mi posiłek

Konkurs: kto wie, na jakiej ulicy w Krakowie znajduje się ten napis, ma u mnie darmowy posiłek.

Die Usos

Przekaz jest jasny.

Lingua Latina mihi odiosa est.

Odliczanie do pierwszego października. Dziadzia strikes back...

Znalazłam swój testament z 19.01.09. Zdaje się, że czarne (oraz niezwykle bujne) myśli naszły mnie podówczas na literaturze.

Był blog, ni ma bloga; a oto i znowu jest. Kobieta kapryśną jest, a ja, cóż... ja jestem espeszyli kapryszus, bo... cytując Robina Rowana (a może to był ktoś inny?), "bo to jestem ja".